środa, 28 maja 2014

Piąte dziecko.

Doris Lessing
Piąte dziecko
Marba Crown, 1992


Wiem, że nie ocenia się książki po okładce i nie zamierzam tego robić. Gdybym nie znała nazwiska autorki, nie zainteresowałabym się tak wydanym tytułem. Jednak Doris Lessing, brytyjska pisarka, laureatka Nagrody Nobla w 2007 roku, od dawna była moim wyrzutem sumienia, jeśli chodzi o znajomość z noblistami (nie ona jedna zresztą).

Autorka od pierwszych stron Piątego dziecka wprowadza czytelnika w sielankowy nastrój małżeńskiego raju. Są lata sześćdziesiąte XX wieku. Dawid i Harriet bardzo się kochają, oboje marzą o wielkiej rodzinie, kupują duży dom z ogrodem na przedmieściach Londynu. Na świecie, jeden po drugim, pojawiają się kolejni potomkowie. Bliscy z chęcią ich odwiedzają, a oni z równą chęcią i gościnnością, przyjmują ich u siebie na całe lato, na święta. Bywa ciężko, jak to zwykle przy dzieciach, ale najważniejsze, że miłość rodzinna kwitnie, a plan jest z powodzeniem realizowany. Do momentu, gdy Harriet zachodzi w ciążę i małżonkowie oczekują przyjścia na świat swego piątego dziecka.

Ta ciąża jest dla kobiety wyjątkowym wyzwaniem. Dziecko bardzo szybko rośnie i rozwija się inaczej niż przeciętne maleństwo, będące w łonie matki. Na świat przychodzi duży chłopiec, któremu rodzice dają na imię Ben. Pojawienie się w domu piątego dziecka całkowicie dezorganizuje życie rodzinne, wprowadza codzienny niepokój i strach. Mały człowiek staje się pępkiem świata nie dlatego, że jest tak ślicznym i kochanym maleństwem, ale dlatego, że sprawia wrażenie monstrum, z którym nawet dorośli domownicy nie są w stanie sobie poradzić.

Doris Lessing po mistrzowsku stopniuje napięcie. Grozę późniejszych zdarzeń czuć od pierwszych stron powieści, choć ta część książki przepełniona jest szczęściem rodzinnym, rozkwitającą miłością i pozytywnym nastawieniem do świata. Wiemy jednak, że ten sielankowy obraz zostanie zburzony.

Pisarka konfrontuje czytelnika z innością, która wprowadza w życie chaos. Ben, jako dziecko nieprzewidywalne, wymaga nieustannej opieki. Matka jest jedyną osobą, która, mimo strachu, próbuje nawiązać z nim kontakt. Reszta rodziny odrzuca dziwne dziecko, izoluje je od rodzeństwa, od innych ludzi.
Lessing napisała książkę o sile miłości i o zmianach, które potrafią zaprzeczyć wszystkiemu, w co do tej pory wierzyliśmy. Ta historia jest krótka, ale ładunek emocjonalny, który w sobie nosi, jest ogromny. Harriet żyje na skraju załamania nerwowego, borykając się z trudnymi uczuciami i wyborami. Chce być blisko wszystkich swoich dzieci, a skupia się tak naprawdę na jednym.
Żadna z decyzji, które podejmuje jako matka, nie wydaje się właściwa.

Piąte dziecko to prosta historia, która dotyka bardzo trudnego tematu. Autorka powieści zmusza czytelnika do myślenia i długo nie pozwala zapomnieć o tej, momentami wstrząsającej, książce.

7 komentarzy:

  1. Okładka koszmarna, za to w środku rewelacyjna historia :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Patrzę na okładkę i brak mi słów.

      Usuń
    2. Czytałam książki Lessing wydane przez PIW - i te okładki cieszą oko.

      Usuń
  2. Próbowałam przeczytać "Złoty notes".. nie wiem już ile razy zaczynałam. A to co piszesz mówi mi, że ona musi nieźle pisać, więc chyba warto jednak dać szansę. Może daruję sobie ten "notes" i wezmę "Piąte dziecko". Zachęca stwierdzenie, że to krótka historia :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Piąte dziecko" możesz przeczytać na raz, jeśli czas pozwoli. Skoro "nie idzie" Ci ze "Złotym notesem", może warto sięgnąć po inną powieść. A może Lessing po prostu nie współgra z Twoim gustem czytelniczym?

      Usuń
    2. Styl nawet mi odpowiada, ale kobiece bohaterki "Złotego notesu" mnie męczą. Kojarzą mi się z najgorszą wersją kobiecosci- złą, zepsutą, małostkową, a jednocześnie przekonaną niezbicie o własnej wyższości.. Może kiedyś się przebiję przez tę niechęć :) a w międzyczasie coś krótszego i innego może zachęci do autorki bardziej. Wolę przeczytać choć jeden utwór w całości by mieć pewność że autorki jest faktycznie nie dla mnie.

      Usuń
    3. Mam ochotę na opowiadanie "Dwie kobiety" Lessing. Podobał mi się film, zrealizowany na podstawie tej historii ("Idealne matki") i jestem ciekawa, jak autorka o tym opowiedziała.

      Usuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...