Szary domek.

Herbatkowe Miastko. Ładna nazwa. Mogłabym w takim miasteczku zamieszkać. I codziennie rozmawiać z Wiatrem, czytać książki zgromadzone na strychu i podejmować gości gorącą herbatą.
Ciepło tu. Przytulnie. Od razu czujesz, że jesteś w tym miejscu mile widziany.
Szary Domek szuka przyjaciela i nie ma szczęścia do ludzi, którzy przychodzą z wizytą. Czuje się zagubiony wśród kolorowych domów, zaprasza więc do siebie coraz to nowych mieszkańców. Jednak ani Noc, ani Szary Wilk, ani Wiedźma, ani Niszczydom nie są w stanie wypełnić pustki w sercu bohatera. Wiatr dodaje mu otuchy, przegania samotność. Wiatr jest przyjacielem. I nie tylko Wiatr. Ktoś jeszcze niemal niezauważalnie, ale codzienne myszkuje po kątach i opiekuje się Szarym Domkiem. Domowy Duszek nie czuje się wyjątkowy; łatwo go przegapić, bo jest szary i niepozorny, więc wychodzi z ukrycia, kiedy Domek śpi. Do czasu...

Opowieść Katarzyny Szestak zdecydowanie zasługuje na wyróżnienie. Napisana pięknym, poetyckim językiem, ładnie zilustrowana przez Natalię Jabłońską, potrafi zachwycić i młodego, i nieco starszego czytelnika. Szary Domek opowiada o samotności, tęsknocie, byciu potrzebnym i kochanym. O tym, że to, co wyjątkowe łatwo przegapić w codzienności. O znaczeniu małych gestów.