Filmy #4

filmweb.pl

 

Dziewczyna z fabryki (reż.  George Hickenlooper, 2006) 9/10

Wspaniale nakreślony portret Edie Sedgwick - muzy Andy'ego Warhola. Biografia kobiety, która nigdy nie dorosła. Zjawiskowo pięknej, łakomej na życie, na sławę, ale pogubionej, mało zaradnej. Portret pewnej epoki, artystycznego rozpasania, kultowego i awangardowego miejsca.

Edie jako 22-latka wyjeżdża do Nowego Jorku. Zafascynowana życiem i sztuką młodziutka dziewczyna spotyka Warhola - początkującego artystę, od którego się uzależnia i odtąd jesteśmy świadkami niebanalnej egzystencji, prowadzącej do samounicestwienia.

Film hipnotyzuje. Od pierwszych do ostatnich kadrów nie byłam w stanie odwrócić wzroku od tego, co działo się na ekranie. To zasługa reżysera, fascynującej osobowości tytułowej bohaterki, ale przede wszystkim Sienny Miller. Aktorka wspaniale zagrała postać neurotycznej, ufnej, nieco depresyjnej dziewczyny, która nigdy nie odnalazła swego miejsca w świecie, choć bardzo chciała gdzieś przynależeć.

To jeden z tych filmów, do których się wraca. Klimatyczny jak stara fotografia.

www.filmweb.pl

 

Take This Waltz (reż. Sarah Polley, 2011) 8/10

Obraz niespełnienia. Bardzo prawdziwy, niespiesznie prowadzony film. Michelle Williams (tak, uwielbiam tę aktorkę) jako smutna żona przypomina o tym, jak ważne jest pielęgnowanie związku, który z roku na rok obumiera. 

Margot, po pięciu latach małżeństwa, czuje się znużona. Coraz częściej popada w zamyślenie, próbując dotrzeć do niezauważającego problemu męża, który woli wymyślać nowe potrawy z kurczakiem w roli głównej niż kochać się z własną żoną. Nic dziwnego, że gdy Margot spotyka Daniela, zaczyna się nim interesować, a fascynacja szybko przechodzi w miłość.

Zdradzać fabuły filmu nie będę, ale Take This Waltz to nieco melancholijna, ale pięknie opowiedziana historia o tym, że miłość zmienną jest, a życie z drugą osobą mniej lub bardziej powszednieje. Margot pragnie, by początkowa fascynacja trwała nieprzerwanie, by codzienność oszałamiała...Urzeczywistnieniem marzeń ma być związek z innym mężczyzną. 

www.filmweb.pl

 

Nic osobistego (reż. Urszula Antoniak, 2009) 5/10

Anne pozbywa się wszystkich swoich rzeczy i wyrusza w podróż w poszukiwaniu...no właśnie, w poszukiwaniu czego? 

Cisza w filmie jest wszechobecna, ale miękka i przyjazna. Cisza oznacza kontemplację, refleksję, odpoczynek. 

Magiczne są kadry. Na tle obrazów natury pięknie gubi się człowiek. 

Bohaterka nie wzbudza sympatii. Jest obcesowa. Mówi mało, nie szuka nowych znajomości, ale los stawia na jej drodze Martina - starszego, samotnego mężczyznę. Powoli, bardzo powoli rodzi się między nimi nić sympatii.

Nic osobistego to film, który momentami mnie nudził, nie wzbudził większych refleksji, ale doceniam piękne zdjęcia - to one sprawiły, że nie przerwałam seansu.