Mankell bez Wallandera daje radę...

Komisarz Kurt Wallander nie prowadzi śledztwa. Tym razem Mankell głównym bohaterem kryminału uczynił Stefana Lindmana, policjanta na urlopie, którego tak naprawdę nie powinny interesować zbrodnie, popełnione na odludziu. Odludzie ma własny wydział śledczy, a Stefan miał się skupić na kontemplowaniu własnej choroby, którą traktuje jak wyrok śmierci. Jednak zamordowano kogoś, z kim policjant przed laty pracował, co wydaje się wystarczającym argumentem, przemawiającym za tym, żeby Stefan pozostał na odludziu.

www.filmweb.pl

Bardzo ciekawa, bardzo wciągająca i bardzo skandynawska książka. Czy pisarze, mieszkający w Szwecji, Norwegii czy Finlandii mają we krwi specyficzny klimat, który rzutuje na styl ich powieści? To niesamowite, że po przeczytaniu pierwszych stron książki, wyczuwa się skandynawskie podmuchy. Mnie to bardzo odpowiada, ale jednocześnie momentami zastanawiam się, na czym polega ten fenomen. Tym bardziej, że klimat północy wychodzi poza literaturę i wkracza do kina, czego doskonałym przykładem jest serial Dochodzenie (The Killing, 2011), którego trzynaście odcinków obejrzałam całkiem niedawno z niesłabnącym zainteresowaniem. Wiem, że istnieje duński pierwowzór (Forbrydelsen, 2007), ale jeszcze do niego nie dotarłam. Jednak amerykańska wersja jest świetna. Najważniejsze, że reżyser utrzymał skandynawski klimat, który tak bardzo lubię.

Mgła nie przesłania emocji, a ludzka dociekliwość pozwala rozwikłać okrutne zbrodnie. Jest ponuro, mało optymistycznie, ale fascynująco. Polecam i książkę, i film.

Henning Mankell, Powrót nauczyciela tańca, WAB 2011, s.560