Hanna Kowalewska "Inna wersja życia".

Charakterystyczną cechą stylu Hanny Kowalewskiej jest poetyckość. Książki autorki ukazują świat subiektywnych emocji, świat uczuć. Bogactwo wrażeń i przemyśleń sprawia, że nawet nieuchwytne pojęcia zostają przedstawione, ponieważ pisarka zręcznie operuje metaforą. Kowalewska bawi się słowem, nie boi się nastrojowości. Mam wrażenie, że język jest dla niej materią, którą można nieustannie kształtować. Autorka pokazuje, że w słowo można tchnąć życie.

Tego lata, w Zawrociu to moja ulubiona powieść Kowalewskiej. Pierwsza i najlepsza. Każda kolejna oznacza przyjemność z czytania, ale nie dorównuje książce, która zapoczątkowała cykl o Zawrociu. Może dlatego, że dylematy Matyldy, głównej bohaterki, stają się wtórne, a jej postępowanie przewidywalne. W pierwszej części dopiero poznajemy tę neurotyczną, pełną sprzecznych uczuć, kobietę. Jej niebanalna osobowość najpierw przyciąga, ale w kolejnych częściach serii zaczyna czasami drażnić.

Matylda nie jest jedyną bohaterką cyklu. Są inni ludzie, tak samo ciekawi i pogmatwani. Jest Zawrocie, miejsce sielskie, wiejskie, niekoniecznie anielskie. Miejsce z pełną tajemnic przeszłością, nieco zakurzone, z duszą. Miejsce, które Matylda pokochała całym sercem, w którym odnajduje (i czasami zaspokaja) własne tęsknoty. Wszystko, co otacza dom w Zawrociu, zdaje się żyć własnym życiem.

W Innej wersja życia Kowalewska skupia się na relacjach Matyldy z siostrą, nie rzuca swej bohaterki w wir nowych związków, ale stawia na jej drodze ciekawych mężczyzn. Zawirowania życiowe Matyldy zdają się mniejsze, ale ilość wątpliwości i pytań w jej sercu nie maleje.

Piękny, bogaty i subtelny język polskiej pisarki sprawia, że czytam jej książki jednym tchem. I czekam na kolejne.