Carlos Ruiz Zafon "Gra anioła"

Lato jakoś nie sprzyja czytaniu. Tylko cosik poczytuję. Jeszcze bardziej nie sprzyja pisaniu. Zbieram się od kilku dni i zebrać się nie mogę. Przeczytałam "Grę anioła" Zafona i podobała mi się ta książka, choć nie wciągnęła tak bardzo jak "Cień wiatru". W swej drugiej powieści Zafon jest bardziej statyczny - niby dużo się dzieje, niby jest jakaś tajemnica, niby wisi nad bohaterem perspektywa śmierci, niby przeżywa on różne mniej lub bardziej tragiczne przygody, ale...takie to za mało ekscytujące.
David Martin, młody pisarz, dostaje specjalne zlecenie od tajemniczego mężczyzny, który kontaktuje się z nim najczęściej za pomocą krótkich listów. Od tego momentu w jego życiu zaczynają dominować dziwne i niebezpieczne sytuacje. David kupuje dom (mroczny, niezwykły, z historią), zakochuje się, przyjmuje pod swój dach inteligentną i zadziorną asystentkę, a po piętach depcze mu pewien inspektor i jego dwaj mało sympatyczni pomocnicy.
Ciekawie to wszystko autor prowadzi, ale nie czułam dreszczy nawet w bardzo ciemnych i mrocznych zaułkach fabuły.
Cmentarz Zapomnianych Książek pojawia się na krótko i niedosyt w czytelniku ten fragment pozostawia. Wielki niedosyt.
Mimo wszystko lektura "Gry anioła" sprawiła mi przyjemność, bo to ciekawa historia jest...

5/6