Mali podróżnicy w Azji.

Anna i Krzysztof Kobusowie
Smoki i smoczki. Z dziećmi przez Azję
G+J,  2012

Miał być post o książkach dla starszych dzieci. O Zygmuncie Miłoszewskim, Barbarze Kosmowskiej, Ewie Karwan - Jastrzębskiej. Innym razem. Nie obiecuję, że następnym, ale na pewno kilkanaście słów na temat powieści, które czytam starszej córce się pojawi. Przyznam, że pisanie o literaturze dla dzieci i młodzieży bardzo zaniedbałam, a przecież przez nasz dom przewija się mnóstwo tytułów. Kiedy przeglądam ulubione blogi, traktujące o książkach dla młodszych czytelników, mruczę pod nosem, że czytałam, że lubię, że mogłam coś skrobnąć, ale... nie skrobnęłam. I dziś właśnie pomyślałam, że napiszę o dwóch powieściach i jednym zbiorze opowiadań autorstwa polskich pisarzy, ale po chwili przypomniałam sobie, że nie wspominałam jeszcze o azjatyckiej podróży Ani, Krzysztofa, Michasia, Stasia i Oli...

Lubię jak Anna Kobus pisze. Naprawdę lubię. Tak zwyczajnie, życiowo, z poczuciem humoru.
Mnie do podróży z dziećmi nie trzeba przekonywać. Nigdy nie uważałam, że to trudne czy wręcz niemożliwe do spełnienia doświadczenie. Każdą podróż postrzegam jako przygodę. Po Smoki i smoczki... sięgnęłam chętnie, ponieważ: lubię bardzo tę podróżującą rodzinę (o czym już nie raz i nie dwa wspominałam); ich wcześniejsza książka Namibia. 9000 km afrykańskiej przygody skradła moje serce; autorzy prowadzą fajny portal Mały podróżnik i całkiem sympatycznie opowiadają o swych wyprawach w kieszonkowej serii książeczek Mali podróżnicy w wielkim świecie (lubię, choć życzyłabym sobie nieco bardziej rozbudowanych relacji, ale rozumiem, że taki był pomysł wydawcy, więc pozostaje się cieszyć tym, co jest).

Anna i Krzysztof udowadniają, że dzieci i dwumiesięczna podróż po Azji równa się fajna przygoda. Odwiedzają Tajlandię, Birmę i Kambodżę. Wcześniej, w czasach bezdzietnych, Ania podróżowała po Azji i teraz odwiedza te same miejsca, patrząc na nie z zupełnie innej perspektywy. Z perspektywy dwulatka, którego zatrzymuje każdy kamyczek, który nie wie, jak ważnym zabytkiem kultury jest Angkor. Podróż wygląda inaczej przez sam fakt, że autorzy są rodzicami, a ich dzieci, podobnie jak dzieci Azjatów, machają nóżkami, sikają w restauracji, bezzębnie się uśmiechają. Tubylcy odpowiadają życzliwością i gościnnością.

Książka to nie tylko zbiór ważnych porad dotyczących podróżowania z dziećmi. To opis wspaniałej i ciekawej wyprawy. To kawałek historii każdego miejsca, do którego Kobusowie zawitali. Anna nie pomija milczeniem trudnych tematów - pisze o pracujących dzieciach, o kambodżańskich Polach Śmierci.

Wspólna podróż to piękna przygoda. Tysiące wspólnie spędzonych chwil. Otwieranie dziecięcych umysłów na inność, na rozmaitość kultur, języków, smaków. Rozbudzanie ciekawości. Radość i beztroska, bo w podróży jesteśmy wolniejsi (pod każdym względem), spokojniejsi, bardziej razem. Pełniej.