Najgorszy człowiek na świecie
Znak, 2015
Mało mnie interesuje, czy książka Małgorzaty Halber jest autobiograficzna, czy całkowicie zmyślona. Może dziewczyna, którą pamiętam bardziej z programu 5-10-15 niż z muzycznej stacji Viva (nie moje klimaty) miała problem z alkoholem i Krystyna, bohaterka powieści, jest Małgorzatą, a może życie Krysi nie ma nic wspólnego z życiem Gosi. Dla mnie istotne jest, że ta książka to kawałek literatury, który mną wstrząsnął totalnie. I nawet nie wiem, czy chcę o Najgorszym człowieku na świecie pisać, nie wiem, jak pisać o tej książce.
Dla mnie powieść Halber nie jest tylko historią walki z nałogiem, który wyniszcza ciało i duszę. Książka ta przede wszystkim traktuje o samotności, o braku więzi i kontaktu z drugim człowiekiem, choć tych ludzi wokół wielu i, wydawałoby się, na wyciągnięcie ręki. Na zapisanych stronach bez trudu można odnaleźć siebie, choć nie jest się osobą znaną i rozpoznawaną, nie jest się alkoholikiem. W tej opowieści ważne są słowa, zanotowane myśli, emocje. Większość ludzi, niezależnie od wieku, statusu społecznego, stanu rozdrażnienia odnajdzie w Krystynie kawałek siebie, będzie mogła podpisać się pod jej spostrzeżeniami i przeżyciami. Każdy czasami chciałby uciec, schować się w bezpiecznym miejscu i zanadto nie wychylać, ale jednocześnie lgniemy do ludzi, potrzebujemy konfrontacji z otoczeniem, rozmowy, dotyku, choćby spojrzenia i zalążku uśmiechu. To nas buduje, choć bywają momenty, że niszczy. Zależy, jaką kto ma skórę, jak wiele potrafi znieść, jak radzi sobie z codziennością. Niektórzy radzą sobie gorzej. Jak Krysia. Mądra, wykształcona, myśląca kobieta, która realizuje się zawodowo i postronny obserwator mógłby rzec "o co ci chodzi, dziewczyno, przecież wszystko masz". Czym jest wszystko?
KAŻDY SIĘ WSTYDZI.
ŻE NIE JEST ŁADNY.
ŻE ZA MAŁO WIE.
I ŻE NIEWYSTARCZAJĄCO RADZI SOBIE W ŻYCIU.
Krysia sobie nie radzi. I czuje się z tego powodu beznadziejnie, bo w jej mniemaniu, inni jakoś lepiej życie znoszą. A ona poddała się uzależnieniu, które czym jest, jeśli nie nieustającym życiowym spierdalaniem? I stoi z rozłożonymi rękami, powtarzając: no, ale jak mam się rozwijać, skoro właściwie nie wiem, w którym kierunku chciałabym pójść?
Bo czasami jest tak, że masz trzydzieści kilka lat i nadal nie wiesz. Po prostu nie wiesz.
Zgadzam sie - to trudna lektura,niewatpliwie bardzo potrzebna i ciesze sie,ze ksiazka zostala wydana i,ze moglam ja przeczytac...
OdpowiedzUsuńPamiętam autorkę z Vivy i trudno mi uwierzyć, że tak się uzależniła. Książkę mam w planach.
OdpowiedzUsuńIdę wypożyczyć.
OdpowiedzUsuńSłuszna decyzja:)
UsuńNa "to wszystko" każdy z nas ma swój pomysł, a jeśli go zabraknie... Wtedy nie wiadomo co ze sobą zrobić. Wtedy każdy dzień staje sie trudny.
OdpowiedzUsuńdziś mogę kupić ebooka za 10,90. Jak dobrze,że tu zajrzałam..:)
OdpowiedzUsuń10,90 to niewiele, nawet jeśli nie podzielisz mojej opinii o tej książce.
UsuńKręcę się wokół tej książki i jakże zachęcasz, a ilość zaznaczonych fragmentów - imponująca!
OdpowiedzUsuń