Filmy #5

Dawno o filmach nie było, co nie znaczy, że nie oglądam, choć zdecydowanie mniej niż w zeszłym roku. Czas nadrobić i napisać o kilku ciekawych tytułach, bo tylko o takich warto.

www.filmweb.pl

Połów szczęścia w Jemenie (reż. Lasse Hallstrom, 2011), 7/10

Film skazany na moją pozytywną ocenę. Nie bez znaczenia była tu obecność trzech cenionych przeze mnie nazwisk: Ewan McGregor (wiadomo!), Emily Blunt (lubię, po prostu) i Lasse Hallstrom - widziałam dziesięć filmów tego reżysera i o żadnym nie mogę powiedzieć, że kiepski, a większość uważam za bardzo dobre.

Nie wiem dlaczego, ale byłam przekonana, że Połów szczęścia w Jemenie to kino lekkie i przyjemne. Tymczasem historia opiera się na całkiem poważnym konflikcie, a rozwój wypadków zależy od dwóch osób. I choć cała sytuacja potraktowana jest w sposób humorystyczny, to jednak czuć w powietrzu napięcie. To nie jest świetny film, ale przyjemny i ciepły. Fajnie spędzić z nim czas. Kiedy przymknie się oko na łososie i ich bogatego wielbiciela, zostanie historia pewnej miłości. I mnie na czas obecny więcej nie potrzeba.

www.filmweb.pl

 

W innym życiu (reż. Philip Goodhew, 2001), 8/10
(z cyklu: historie prawdziwe)

Edwardiański Londyn, czyli czasy małej aktywności kobiet, w których próbuje się odnaleźć nowoczesna i wyemancypowana Edith. Udaje się jej wyjść za mąż z miłości (wow!), ale małżeństwo okazuje się całkowicie niesatysfakcjonujące. W związku z czym kobieta zaczyna spotykać się z innym mężczyzną, co okazuje się zgubne w skutkach z kilku powodów. Oszołomiona namiętnością do kochanka, nie może już patrzeć na męża i zaczyna kombinować jak zakończyć nieudany związek...pisze listy, które później obrócą się przeciwko niej...kocha szaleńczo i odważnie, a to dobrze wychowanej panience nie przystoi...pruderyjna nie jest...
Opis tego filmu spłyca jego przesłanie. Nie jestem w stanie oddać słowami uczuć, jakie przelewają się przez ekran. Miłość Edith i Freddy'ego porywa, oszałamia...przez cały seans kibicujemy kochankom, życząc jak najgorzej mężowi. Cudny jest ten film, choć smutny. Polubiłam głównych bohaterów całym sercem i wstrząsnęła mną tragedia, która stała się ich udziałem. Choć powinnam tylko jej żałować, to jednak nie umiem.

www.filmweb.pl

 

Głowa w chmurach (reż. John Duigan, 2004), 7/10

Ponownie historia pięknej miłości, z wojną w tle. Wielkie brawa dla Stuarta Townsenda, którego do tej pory jako aktora nie doceniałam, a w roli Guya jest świetny - na naszych oczach przeobraża się z nieco nieśmiałego nauczyciela w interesującego i seksownego mężczyznę. Guy nie do końca wierzy, że związek z piękną i bogatą Gildą ma szansę przetrwać. Jednak fascynacja okazuje się szczera i obopólna, choć momentami można odnieść wrażenie, że kobieta świetnie się bawi. Kochają oboje, namiętnie i głęboko. Gubią się i odnajdują. Ona częściej traci grunt pod nogami i dokonuje złych decyzji (tylko z naszego punktu widzenia, bo w jej mniemaniu "dobrze się ustawia"). On na wiele jej pozwala - z miłości, która czasami traci rozsądek.
Mnie się ten film dobrze oglądało, bo to kawałek dobrze opowiedzianej historii. Wszystko już było: wielka miłość biedaka i arystokratki, przyziemność zafascynowana artyzmem, wielka przeszkoda pt: "wojna", zazdrość i zemsta. Motywy wracają, wciąż aktualne i interesujące.

www.filmweb.pl

 

Capote (reż. Bennett Miller, 2005), 7/10

Co jest w tym filmie ważniejsze: sylwetka wielkiego pisarza czy historia, która stała się inspiracją słynnej powieści Trumana Capote Z zimną krwią?
Wydana w 1966 roku książka jest dokumentalnym zapisem zbrodni, której dopuścili się Richard i Perry. Mężczyźni w 1959 roku zabili czteroosobową rodzinę farmerów z Kansas i za morderstwa te zostali skazani na karę śmierci. Capote, okrutnie zafascynowany tą historią, spędził kilka lat na analizowaniu osobowości zbrodniarzy, na rozmowach z więźniami i policją. Wszystko po to, by napisać swą ostatnią (podobno najlepszą) powieść - pierwszą, którą pisarz nazwał niebeletrystyczną. Jednak w debiutanckim filmie Millera nie tylko opowieść o brutalnych morderstwach jest ciekawa. Reżyser wspaniale przedstawia sylwetkę autora "Śniadania u Tiffany'ego" - człowieka powściągliwego, skrytego, którego niszczy proces tworzenia. W docieraniu do głębi zbrodni towarzyszy Trumanowi Harper Lee (autorka głośnej powieści Zabić drozda), która jako przyjaciel i jako pisarz widzi, jak bardzo sztuka pochłania Capote i jak wielki ma na niego wpływ. Niekoniecznie pozytywny.
Miłość własna i chęć zdobycia wielkiej sławy sprawiły, że pisarz udawał przyjaźń dla więźniów (zainteresowania nie musiał), a tak naprawdę życzył im rychłej śmierci, by móc zakończyć pisanie książki. W międzyczasie dobiła go informacja o sukcesie Lee, która za swą powieść otrzymała Pulitzera. Sukces Z zimną krwią nie był tak wyrazisty i nie usatysfakcjonował autora tak, jak powinien.
Życie z Trumanem Capote nie należało do łatwych. Życie z Trumanem Capote - pisarzem mogło być nie do zniesienia, o czym wielokrotnie przekonał się długoletni kochanek pisarza, Jack Dunphy.