Śmierć i dziewczyna.

Karin Fossum
Nie oglądaj się
Znak, 2008

Czytanie trudnych, emocjonalnie wyczerpujących książek, dobrze przerwać kryminałem. Od dawna miałam ochotę poznać styl norweskiej królowej kryminału. Nie zachowałam chronologii czytania cyklu z Konradem Sejerem, ale nie odczułam, że kolejność ma tu większe znaczenie. Przeczytałam drugi z sześciu tomów serii i muszę przyznać, że styl pisania Karin Fossum trafił w moje gusta.

W niewielkich miasteczkach życie płynie leniwie, każdy każdego zna, a morderstwa zdarzają się gdzie indziej. Bywa jednak, że cichą codzienność małej mieściny burzy okrutna zbrodnia. W tym przypadku jest to śmierć piętnastoletniej Annie, nastolatki lubianej przez rówieśników, sportsmenki, dobrej uczennicy. Konrad Sejer i Jakub Skarre, prowadzący śledztwo policjanci, długo nie mogą znaleźć motywu, który pozwoliłby im wpaść na trop sprawcy. Szukają, pytają, są pełni wątpliwości i powoli odkrywają, że nawet niewielkie miasteczka mają swoje sekrety.

Karin Fossum niespiesznie i subtelnie prowadzi czytelnika przez kolejne etapy rozwiązywania zagadki morderstwa. Jej styl wpisuje się w konwencję skandynawskiego kryminału - akcja toczy się bez pościgów, bez strzelaniny, a policjanci zanim wpadną na jakiś trop, najpierw muszą przetrawić własne myśli. Niewiele tu emocji, bohaterowie mają dystans do siebie i do swych rozmówców. Fabuła opiera się na dialogu z drugim człowiekiem, na szukaniu ukrytego dna, bo takie zawsze istnieje, ale również na prowadzeniu wewnętrznego monologu. Nic nie jest oczywiste ani czarno - białe. Nikogo się nie osądza, każdego należy wysłuchać. Atmosfera jest gęsta, ale od początku do końca opowieści panuje spokój.

Nie zawiodłam się na książce Karin Fossum. Z większą przyjemnością czytałam sagę Lackberg, ale styl norweskiej pisarki również mi odpowiada. Nie oglądaj się to dobra książka, w której miłośnicy skandynawskiego stylu pisania odnajdą to, czego szukają, a co składa się na urok skandynawskich kryminałów.