Jarosław Mikołajewski "Sentymentalny portret Ryszarda Kapuścińskiego"

Jeśli chodzi o Kapuścińskiego i wszystko, co o nim napisano, nie jestem obiektywna. Bardzo cenię tego człowieka i nawet skrawki tekstów, które wpadną mi w ręce, czytam z zainteresowaniem. "Sentymentalny portret..." jest właśnie takim skrawkiem pamięci i po lekturze tego krótkiego tekstu pozostaje ogromny niedosyt. Jak głupia wpatrywałam się w zdjęcia pracowni reportera, próbując odszyfrować, jakie książki stoją na półkach. A biblioteka Kapuścińskiego do małych nie należy.

Jarosław Mikołajewski opowiada o swoim przyjacielu. Cytuje jego słowa. Pisze o pobycie Kapuścińskiego w szpitalu. O tym, że reporter był trochę niedzisiejszy. Zwiedził cały świat, a cały czas potrafił się dziwić. Będąc w szpitalu, opowiadał:

- Jarku, my żyjemy na wyspie (...) Trzeba było szpitala, żebym odzyskał słuch na Polskę, zrozumiał, czym żyją ludzie...(...) Pytam, czy ktoś ma "Gazetę Wyborczą" - patrzą na mnie jak na kosmitę. Po chwili słyszę, jak mój towarzysz niedoli beszta żonę, że nie przyniosła mu "Faktu". Drugi przez komórkę opieprza swoją, że nie doładowała mu telefonu.

- "Busz po polsku 2"?

- Kto wie, kto wie?...

4/6